Szczegóły

Kategoria: Aktualności

W tym szczególnym czasie Triduum Paschalnego
życzymy  Wam  

zatrzymania i chwil spędzonych świadomie
w Bożej Obecności,doświadczenia mocy miłości
i zmartwychwstania Jezusa.
Niech Zmartwychwstały
przemienia nas i naszą codzienność,
środowiska rodzinne, pracy, świata.

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                   Z Ewangelii według świętego Jana 19,25-30

„A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę». Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Wykonało się!» I skłoniwszy głowę oddał ducha.” 

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                   Z Ewangelii według św. Łukasza 23, 35-44

„A lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym». Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie». Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król Żydowski». Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju». Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej.”

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Konanie Jezusa

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                    Z Ewangelii według św. Marka 15, 23-24

„Tam dawali Mu wino zaprawione mirrą, lecz On nie przyjął. Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy, co który miał zabrać.”

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Ukrzyżowanie

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

             Z Ewangelii według św. Mateusza 27, 22-23.26

Rzekł do nich Piłat: «Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?» Zawołali wszyscy: «Na krzyż z Nim!» Namiestnik odpowiedział: «Cóż właściwie złego uczynił?» Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: «Na krzyż z Nim!» Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: «Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz». A cały lud zawołał: «Krew Jego na nas i na dzieci nasze». Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Wyrok

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                Z Ewangelii według św. Mateusza 27, 22-26

„Rzekł do nich Piłat: «Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?» Zawołali wszyscy: «Na krzyż z Nim!» Namiestnik odpowiedział: «Cóż właściwie złego uczynił?» Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: «Na krzyż z Nim!» Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: «Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz». A cały lud zawołał: «Krew Jego na nas i na dzieci nasze». Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.”

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Biczowanie

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                                                                                                                                Z Ewangelii według św. Mateusza 26, 59-68

„Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić. Lecz nie znaleźli, jakkolwiek występowało wielu fałszywych świadków. W końcu stanęli dwaj i zeznali: «On powiedział: "Mogę zburzyć przybytek Boży i w ciągu trzech dni go odbudować"». Wtedy powstał najwyższy kapłan i rzekł do Niego: «Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznają przeciwko Tobie?» Lecz Jezus milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: «Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży?» Jezus mu odpowiedział: «Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego, i nadchodzącego na obłokach niebieskich».Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: «Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo. Co wam się zdaje?» Oni odpowiedzieli: «Winien jest śmierci». Wówczas zaczęli pluć Mu w twarz i bić Go pięściami, a inni policzkowali Go i szydzili: «Prorokuj nam, Mesjaszu, kto Cię uderzył?»”

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Proces

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                                                                                                                                 Z Ewangelii według św. Marka 14, 43-46

“I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych. A zdrajca dał im taki znak: «Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadźcie ostrożnie!». Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jezusa i rzekł: «Rabbi!», i pocałował Go. Tamci zaś rzucili się na Niego, i pochwycili Go.”

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Noc zdrady

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                                                                                                                                 Z Ewangelii według św. Marka 14, 43-50

I zaraz, gdy On jeszcze mówił, zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych. A zdrajca dał im taki znak: «Ten, którego pocałuję, to On; chwyćcie Go i prowadźcie ostrożnie!». Skoro tylko przyszedł, przystąpił do Jezusa i rzekł: «Rabbi!», i pocałował Go. Tamci zaś rzucili się na Niego, i pochwycili Go. A jeden z tych, którzy tam stali, dobył miecza, uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu ucho. A Jezus zwrócił się i rzekł do nich: «Wyszliście z mieczami i kijami, jak na zbójcę, żeby Mnie pochwycić. Codziennie nauczałem u was w świątyni, a nie pojmaliście Mnie. Ale Pisma muszą się wypełnić». Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli.

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Pojmanie Jezusa

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                                                                                                                              Z Ewangelii według św. Mateusza 26, 37-46
…Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: «Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił». Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną!»

Czytaj więcej: Rozważania Wielkopostne - Konanie w Ogrójcu

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

„Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym” (Ef 4,29). Zapisane w Piśmie Świętym zobowiązanie jest wezwaniem do odpowiedzialności za słowo, które w dzisiejszych czasach staje się, niestety, niejednokrotnie narzędziem dezinformacji, przemocy słownej, a nawet nienawiści.

Czytaj więcej: Komunikat Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych o przeciwdziałaniu podziałom i wrogości

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Być konsekrowanym a jednocześnie żyć w świecie, jak każdy zwykły człowiek – to trudne powołanie – mówi Joanna Wójtowicz, przewodnicząca Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich. Lekarze, artyści, urzędnicy, nauczyciele – czasem nawet nie wiemy, że niektórzy z tych ludzi, żyjący wśród nas poświęcili swoje życie Bogu, złożyli śluby i starają się realizować charyzmat swojego instytutu, po to, by być zaczynem dobra w świecie. Instytuty świeckie to jedna z najmłodszych form realizacji powołania do życia konsekrowanego w Kościele. W rozmowie z KAI Joanna Wójtowicz wyjaśnia, kim są ich członkowie. 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego, Kościół obchodzi Dzień Życia Konsekrowanego.

Czytaj więcej: Świeccy konsekrowani – jak być zaczynem dobra w świecie

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Osoby konsekrowane pielgrzymami nadziei

W Liturgię dzisiejszej niedzieli wpisuje się święto Ofiarowania Pańskiego. Dzień ten z ustanowienia św. Jana Pawła II obchodzony jest w Kościele jako dzień życia konsekrowanego. Ofiarowanie Pańskie jest figurą – obrazem ofiarowania osób konsekrowanych na wyłączną służbę Bogu. To ofiarowanie sprawia, że nasi bracia i siostry, składając swoje życie w ofierze Bogu, stają się darem dla Kościoła, darem dla każdego z nas. Poprzez ślubowanie rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, osoby konsekrowane ukazują nam prawdziwe oblicze bezinteresownej miłości, wolności od zniewolenia światem materialnym i dyspozycyjności w pełnieniu woli Bożej. Wspólnoty życia konsekrowanego są posłane, aby przez świadectwo swego życia ukazywać wartość chrześcijańskiego braterstwa i przemieniającą moc Dobrej Nowiny, która każe na wszystkich patrzeć jako na dzieci Boże i skłania do ofiarnej miłości do wszystkich, a zwłaszcza do najmniejszych. Wspólnoty te są miejscami nadziei i odkrywania ducha Błogosławieństw – miejscami, w których miłość, czerpiąca moc z modlitwy, źródła komunii, ma stawać się zasadą życia (por. VC 51).

Czytaj więcej: List Przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia...

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Betlejem to znaczy ‘dom chleba’, słyszałyśmy to dziesiątki razy. Zwykle w kontekście Bożego Narodzenia.
Nie chodzi tu jednak o sentymenty,budowanie szopki, nastrojowe dekoracje.
Dziś w Betlejem brakuje chleba. Dla prywatnych rodzin, dla ośrodków pomocy niepełnosprawnym i podobnych placówek.
W potrzebie jest także Dom Pokoju dla dzieci z rodzin trudnych, często rozbitych, prowadzony przez polskie elżbietanki.
Jeden bochenek chleba kosztuje tam równowartość około 1 zł.
Pewna piekarnia, związana z salezjanami, a istniejąca od 1891(!) r., rozdaje codziennie stałym odbiorcom ok. 600 bochenków.
Można pomóc, wpłacając chociażby jedną jedyną złotówkę (albo np. równowartość ceny chleba w Twoim sklepie)
za pośrednictwem strony salezjańskiego Wolontariatu Misyjnego:
https://swm.pl/chleb-dla-betlejem/
(Kliknij po otwarciu strony: podaruj)

Dawajcie sobie wzajemnie chleb smakujący bratnią życzliwością,
bo czerpiący smaki Boga z miłości (Ojciec Wojciech)

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Ojciec Święty mianował Prefektem Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego Wielebną Siostrę Simonę Brambilla, MC, dotychczas Sekretarza tej instytucji kurialnej. 

https://www.ekai.pl/po-raz-pierwszy-prefektem-dykasterii-bedzie-kobieta/

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Z troski i niepokoju o naszą ukochaną Ojczyznę
‘pierwszą po Bogu miłość’ bijących po polsku serc,
aby nie straciła wolności

wyznawania wiary,
wychowania swoich dzieci,
trwania we własnej tożsamości,

zrodziło się PRAGNIENIE wielkiej, choć cichej
NOWEJ MOBILIZACJI KOBIET,
które biorą pokornie do ręki różaniec
i dołączają do trwającej przez
9 pierwszych sobór miesiąca
NOWENNY za OJCZYZNĘ.
W formie JERYCHA MODLITEWNEGO.

Więcej informacji - https://www.mobilizacjakobiet.pl/dolacz

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Boże Narodzenie to czas łaski, ale przede wszystkim dopełnienia się wielkiej tajemnicy: Bóg, który stał się człowiekiem pod sercem Maryi, objawia się światu.
To, że okazuje się bezbronnym dzieckiem, jest także częścią objawienia – Jezus wskazuje postawę umożliwiającą nam poznanie i przyjęcie Boga. Chodzi o to, by nasze serca stały się dziecięce: ufne, spontaniczne, otwarte i twórcze, a przede wszystkim zdolne do radości.

Czytaj więcej: Święci o Dzieciątku Jezus

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzymy, aby betlejemska gwiazda rozświetlała Wasze życie,
prowadząc ku Dobru i Prawdzie.
Niech ten święty czas napełni Wasze serca radością i wdzięcznością za Bożą obecność w codzienności.

Niech Boża Dziecina błogosławi, niech wiara, nadzieja i miłość towarzyszą Wam w każdym dniu nadchodzącego roku.

Radosnych, błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!
Chrystus się rodzi – uwielbiajmy Go!

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Kościół celebruje tę uroczystość w Adwencie, czyli na progu nowego roku liturgicznego, i niejako kieruje już spojrzenie wiernych ku uroczystości Bożego Narodzenia. Nie byłoby jej, gdyby nie zgoda Maryi na zostanie Matką Najwyższego, co odnotowuje św. Łukasz w swojej Ewangelii. Anioł powiedział Jej wtedy: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą” (por. Łk 1, 28). Właśnie owa pełnia łaski Bożej sprawiła, że Maryja od początków chrześcijaństwa była szczególnie czczona przez wiernych ze względu na swoje wybraństwo i uprzywilejowanie, również to związane z prezentowaną uroczystością.

Czytaj więcej: Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Antoni Mikołajczyk urodził się 11 maja 2024 roku. 7 lipca przyjął chrzest święty. W czwartym miesiącu życia z dnia na dzień przestawał przyjmować pokarm i pojawiły się problemy z samodzielnym oddychaniem. Lekarze kieleccy wysłali go na badania do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Tam wykryto chorobę miopatia w mutacji w genie CRYAB. Zastosowano tracheotomię, by pomóc mu w oddychaniu i zrobiono gastrostomię by dostarczać organizmowi pożywienie bezpośrednio do żołądka. Antoś samodzielnie nie może oddychać, nie może samodzielnie jeść, a nawet nie jest w stanie połknąć własnej śliny. Mięsień odpowiedzialny za przełyk przestał pracować. Mimo rurki w szyi i rurki w brzuszku i wielkiego cierpienia potrafi się uśmiechać, nawet przez łzy. Dziecko które, nie zna domu i życia bez bólu. Wierzymy w cud i interwencję Bożą.

Zachęcamy i prosimy o włączenie się do wspólnej modlitwy o cud uzdrowienia Antosia za wstawiennictwem
sługi bożego ks. Wojciecha Piwowarczyka.

Boże, Ojcze nieskończenie dobry,
wielbimy Cię za wszelkie dobro,
jakie nam ukazałeś w słowach i czynach
kapłańskiego życia Twojego Sługi,
księdza Wojciecha Piwowarczyka.

Ty natchnąłeś go wielką troską
o wychowanie świętych kapłanów,
o budzenie apostolskiej gorliwości wiernych świeckich,
oraz miłosierdziem dla chorych
i doświadczonych niepełnosprawnością.

Pozwól Kościołowi uradować się
z przyjęcia Twojego Sługi do grona błogosławionych,
a za jego przyczyną udziel łaski...
o którą Cię z ufnością proszę.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

15 listopada rozpoczynamy nowennę przed Uroczystością Chrystusa Króla Wszechświata

 Uroczystość Chrystusa Króla do liturgii wprowadził papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r., na zakończenie roku jubileuszowego. Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października; reforma soborowa przeniosła jej termin na ostatnią niedzielę roku liturgicznego.

Czytaj więcej: Nowenna przed Uroczystością Chrystusa Króla Wszechświata

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Pozwólmy naszym sercom zapłonąć!

W sposób szczególny potrzebujemy dzisiaj rozpalenia naszych serc. Wierzymy i ufamy, że tym, co może dziś rozpalić nasze serca jest doświadczenie jedności, które staje się naszym udziałem przez adorację Najświętszego Sakramentu. Źródłem i szczytem tego doświadczenia jedności jest Eucharystia, a owocem - wspólnota.

Wierzymy, że rekolekcje “Bóg z nami” będą prowadzić do tego, aby nasze parafie stawały się miejscami, w których serca ludzkie mogą doświadczyć jedności i pokoju, płynących z Serca Jezusa, Gorejącego Ogniska Miłości.

===>rekolekcje online<===

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Hasło: P I E L G R Z Y M I N A D Z I E I

24 grudnia 2024: Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice św. Piotra 
24 grudnia 2025: Zamknięcie Drzwi Świętych Bazyliki Świętego Piotra

Pełen kalendarz:
https://www.iubilaeum2025.va/pl/pellegrinaggio/calendario-giubileo.html
LOGO

Czytaj więcej: Przed nami Rok Jubileuszowy 2025

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

I. SPECYFIKA INSTYTUTÓW ŚWIECKICH

1. Jak można być i świeckim i konsekrowanym? Po co, żyjąc w świecie, składać śluby?

Przez konsekrację członkowie instytutów ofiarują całe swoje życie wyłącznie Bogu, naśladując Jezusa poprzez radykalne życie radami ewangelicznymi (czystości, ubóstwa i posłuszeństwa), modlitwę i życie eucharystyczne. Jednocześnie, żyjąc w świecie pośród codziennych zajęć, zajmują się zwykłymi sprawami świata. Podejmują pracę zawodową, tworzą relacje z ludźmi, służą innym w potrzebach, rozwijają swoje talenty, pasje i uzdolnienia. Nie jest im obcy trud codziennych zmagań, niepowodzeń, problemów, których doświadczają ludzie w dzisiejszym świecie. Konsekracja pomaga przepełniać świat Bożą obecnością i miłością.

Czytaj więcej: Pytania o instytuty świeckie - informacje dla młodych

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

„…królowanie Jezusa Chrystusa polega na tym, że potrafi On zrezygnować z siebie i zadbać o tych, których świat uważa za najmniejszych, których świat uważa za niepotrzebnych, których świat nie ma ochoty zauważać – głodni, spragnieni, nadzy. Kto się nimi w świecie przejmuje? Jezus Chrystus Król –  jest cały na ich służbie. To jest ta królewska godność, która jest nam wszystkim zadana w stworzeniu. Bóg, gdy nas powoływał do życia, to widział naszą wielkość w służbie tym, którzy mogą najmniej. Sąd dotyczy tego, czy potrafimy być królami na sposób Jezusowy. Nie tak, że mamy władzę nad innymi, ale przede wszystkim mamy władzę nad sobą. Jesteśmy wolnymi ludźmi, którzy trzymają swoje życie we własnych rękach, i ponieważ posiadają siebie w wolności, to potrafią także siebie dać…”

kard. Grzegorz Ryś

materiał zaczerpnięty z Deon.pl

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Przez konsekrację członkowie instytutów ofiarują całe swoje życie wyłącznie Bogu, naśladując Jezusa poprzez radykalne życie radami ewangelicznymi (czystości, ubóstwa i posłuszeństwa), modlitwę i życie eucharystyczne. Jednocześnie, żyjąc w świecie pośród codziennych zajęć, zajmują się zwykłymi sprawami świata. Podejmują pracę zawodową, tworzą relacje z ludźmi, służą innym w potrzebach, rozwijają swoje talenty, pasje i uzdolnienia. Nie jest im obcy trud codziennych zmagań, niepowodzeń, problemów, których doświadczają ludzie w dzisiejszym świecie. Konsekracja pomaga przepełniać świat Bożą obecnością i miłością.

Kiedy ktoś odkrywa, że chce swoje życie oddać Chrystusowi, wybiera Go jako jedynego Oblubieńca. Śluby pomagają wytrwać w podjętych zobowiązaniach dzięki łasce Bożej, która jest z nimi związana. Kościół potwierdza tę decyzję, a przynależność do konkretnej wspólnoty i więzi z innymi, którzy żyją podobnie wspiera i umacnia. Śluby są wejściem do konkretnej wspólnoty na całe życie i przeżywanie wraz nią formacji.

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Komisja Nauki Wiary Konferencji Episkopat Polski wydała dokument „O właściwym rozumieniu chrześcijańskiej religijności”, który ukazuje poprawne jej rozumienie i zarazem ostrzega przed wieloma jej wypaczeniami. Wśród nich wymienia się „chrześcijaństwo zsekularyzowane”, polegające na redukowaniu Kościoła do wymiaru horyzontalnego, a także religijność zabobonną, która związana jest z tendencją do odrzucania roli rozumu w akcie wiary, manichejską wizją świata owocującą przekonaniem, że stworzony świat jest zły ze swej natury, czy błędną interpretacją objawień prywatnych.

– Dokument ten dotyczy kwestii poprawnego rozumienia chrześcijańskiej religijności – wyjaśnia abp Stanisław Budzik w rozmowie z KAI. Przypomina, że każdy człowiek jest ze swej natury otwarty na Boga i swoją religijność manifestuje na różne sposoby w ciągu dziejów, a zdolność do poznawania Boga jest wspaniałym darem Stwórcy. Dodaje, że „niestety ze względu na liczne słabości człowiek nierzadko błądzi w poszukiwaniu Boga, przyjmując formy religijności niezgodne z Objawieniem Bożym dokonanym w Chrystusie”.
Dokument „O właściwym rozumieniu chrześcijańskiej religijności” ma być więc pomocą – jak czytamy we wstępie – „zwłaszcza dla duszpasterzy oraz świeckich liderów wspólnot katolickich, w rozeznawaniu kierunku, w którym podążają prowadzone przez nich grupy wiernych. Ma również pomóc w praktykowaniu właściwych form religijności chrześcijańskiej oraz w wyraźnym odróżnianiu ich od tendencji niezgodnych z chrześcijańską tradycją wiary i praktyką modlitewną”.

Czytaj więcej: „O właściwym rozumieniu chrześcijańskiej religijności” – dokument Komisji Nauki Wiary KEP

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Dlatego, że powołanie oznacza apel, wezwanie; a wzywanie jest przecież jedną z funkcji słowa. Powołanie stanowi część bardziej ogólnego fenomenu słowa Bożego, więc można do niego odnieść aspekty i cechy charakterystyczne dla tego słowa. Dlatego właśnie naszym punktem odniesienia jest głównie ta Konstytucja Soboru, która zaczyna się od słów: Dei Verbum – Słowo Boże.

Słowo Boże jako słowo

Wiele napisano na ten temat, najczęściej wychodząc od fenomenologii słowa. Objaśnia ona słowo w jego najbardziej podstawowych przejawach: ja – komunikacja w pierwszej osobie, słowo jako środek wyrazu, jako coś, co mnie wyraża. Ty – słowo jako wezwanie. I trzecia osoba – słowo jako informacja. Słowo Boże stanowi środek wyrazu, manifestację tego, kim Bóg jest, i tego, co chce o sobie powiedzieć. Słowo ludzkie stanowi wyraz tego, czym jest człowiek i czego pragnie. Ja także w rozmowie z wami instynktownie i niebezpośrednio przekazuję coś na własny temat. Chociaż nie mówię o sobie wprost, wiele daję do zrozumienia z tej prostej przyczyny, że mówię; na podstawie tego, co mówię, słuchacz mógłby zbudować sobie logiczny, kompletny obraz mojej osoby. Dzieje się tak dlatego, że nie da się mówić, nie przekazując równocześnie czegoś na swój własny temat. Oczywiście istnieją pewne słowa w pierwszej osobie, które mają szczególną funkcję komunikacyjną. Kiedy Jezus mówi: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym” (J 15,1) , „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba” (J 6,51), „Ja jestem drogą, prawdą i życiem” (J 14,6) itp., sam siebie wyraża i objawia. A zatem podstawową funkcją słowa Bożego jest wyrażanie Boga.

Czytaj więcej: Słowo Boże

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Okiem psychologa

Dzisiejsze społeczeństwo jest bardzo otwarte na wszelkie nowe prądy, nawet niekoniecznie zdrowe i korzystne. Chętnie przy tym zrywa się z tradycjami, nawet najlepszymi i ośmiesza się ich obrońców. Jednak postęp nie bierze się znikąd, w pewien sposób wyrasta z dobrych tradycji. Trzeba więc zachować te tradycje i wypróbowane wartości oraz przekonać świat o ich słuszności i potrzebie. Jedną z takich wartości jest religia i wiara nie tylko w to, że istnieje Bóg, którego nie jesteśmy w stanie objąć swoim rozumem, który jest dla nas niepojętą tajemnicą i który wymaga od nas nieograniczonego zaufania, że jest On Panem wszystkiego, co istnieje, co się zdarza nie tylko w naszym życiu, ale i we wszechświecie.
Na podstawie własnej, wieloletniej praktyki zawodowej jako psycholog i psychoterapeuta widzę, jaki wpływ na funkcjonowanie psychiczne człowieka ma religia i wiara, szczególnie w sytuacjach traumatycznych, jak np. przeżywanie żałoby po śmierci bliskiej osoby. Wiara w to, że śmierć nie jest końcem życia, ale przejściem w inny świat, w którym kiedyś nastąpi spotkanie, jest istotnym czynnikiem integrującym po chwilowym rozchwianiu psychicznym. Dotyczy to jednak tych, którzy mają głęboką wiarę i osobistą relację z Bogiem. Są jednak tacy „wierzący”, którzy określają się jako religijni, ale „w rozsądnych granicach”, do pewnego stopnia. Dla tych udział w codziennej Mszy św. albo adoracja Najświętszego Sakramentu („klęczenie przed opłatkiem”) jest już przesadą, a nawet dewocją. Tym ludziom trudniej jest uporać się nie tylko ze stratą bliskiej osoby, ale też z innymi stratami (majątku, pozycji społecznej, władzy, jaką daje określony zawód, a która się kończy wraz z odejściem na emeryturę). Nie jest to jednak nowe zjawisko. Wiemy z Ewangelii, że już za ziemskiego życia Chrystusa byli tacy „wierzący”, którzy początkowo wierzyli, że jest On Mesjaszem, widzieli cuda, które czynił, ale kiedy wskazał na siebie jako na pokarm, na chleb dający życie wieczne, oświadczyli „Trudna jest ta mowa, któż może jej słuchać” (J 6,60). To było dla nich zbyt wiele, wydawało się nierealne i przekraczało zdrowy rozsądek. Wymagało bowiem bezgranicznego zaufania. Nie dziwmy się więc, że współcześnie też mamy takich „wierzących”. Może i my sami takimi jesteśmy. Bo rzeczywiście „trudna jest ta mowa”. Czy rzeczywiście nigdy nie targają nami wątpliwości, gdy słyszymy „To jest Ciało Moje... to jest Krew Moja”? Czy powiemy jak Piotr, z głębokim przekonaniem „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6,68)

Lucyna S.
fot. TemplumChristi.pl

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

„W południowej Francji, w departamencie Saone et Loire, w niewielkiej, lecz starożytnej miejscowości Paray-le-Monial wznosi się przepiękna, doskonale zachowana bazylika romańska.

Jednakże nie ta świetna świątynia została wybrana przez Chrystusa na miejsce Jego szczególnych łask, ale niewielka barokowa kaplica przytulona do zespołu klasztornego sióstr wizytek. Gdy się do niej wchodzi, ogarnia dziwna atmosfera. Zdawałoby się, że unoszą się w niej słowa Pana Jezusa: „Oto serce, które tak ukochało ludzi…” i skarga: „W zamian otrzymuje od większości z nich jedynie niewdzięczność…”. To wyznanie usłyszała młoda wizytka siostra Małgorzata Maria w 1674 roku. Tak jak to skromne miejsce objawień, tak i powiernicę wybrał Pan Jezus, aby światu ukazać niepojętą prawdę o swoim Sercu, nieskończenie miłującym każdego człowieka. Z tego miejsca prawda ta rozeszła się na cały Kościół i na świat.”

O historii objawień, o związanym z nimi nabożeństwie do Najświętszego Serca Pana Jezusa i o potrzebie ustanowienia uroczystości, którą dziś obchodzimy w pierwszy piątek po tzw. oktawie Bożego Ciała można przeczytać w tekście Teresy Tyszkiewicz pt. „Serce, które tak ukochało”. Link: https://trwajciewmilosci.pl/serce-ktore-tak-ukochalo/

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Sław języku tajemnicę
Ciała i Najdroższej Krwi
którą jako łask krynicę
wylał w czasie ziemskich dni
Ten co matkę miał dziewicę
Król narodów godzien czci.

Papież Urban IV, w 1264 roku, ustanowił uroczystość liturgiczną ku czci Najświętszego Sakramentu, czyli Boże Ciało. Wtedy też święty Tomasz z Akwinu stworzył pięć hymnów eucharystycznych, wśród nich Sław języku tajemnicę. Dwie ostatnie zwrotki {Przed tak wielkim Sakramentem…) są często śpiewane, jako pieśń w czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu.

Pełna tajemnicy obecność Chrystusa w Eucharystii jest źródłem łask, z których największą jest zbawienie. Przez swoje narodzenie z Maryi i życie wypełnione głoszeniem słowa przygotowywał i nadal przygotowuje nas, w czasie każdej Eucharystii, na przyjęcie zbawienia. To znaczy na przyjęcie samego Boga, który oddaje się w ręce uczniów, w nasze ręce.

Chrystus Stare Prawo wypełnił nową „jakością”. Chleb i wino nie są już tylko wspomnieniem Bożej ingerencji, ale są też jest realną, prawdziwą i substancjalną obecnością Chrystusa w każdej cząstce Postaci Eucharystycznych. Gdy dzieli się Hostię – mówił Tomasz z Akwinu – Jezus znajduje się w niej podobnie, jak odbicie twarzy w kawałkach zbitego lustra. Tej przemiany i obecności, która ma miejsce w czasie konsekracji nie dostrzeżemy zmysłami w taki sposób, w jaki poznajemy świat, możemy ją dostrzec jedynie zmysłem wiary.

Napisano kiedyś o Akwinacie, że jego hymny eucharystyczne mają ogromne natężenie doktrynalne, co absolutnie nie przeszkadza temu, by były wypełnione niezwykłą mistyczną czułością. Święty Tomasz nie poprzestaje na próbie intelektualnego poznania prawd teologicznych. Obecność Boga, choć ukryta i tajemnicza, jest dla niego tak realna, że nie waha się, by oddawać cześć i uwielbiać Boga w Sakramencie Eucharystii, tak w czasie celebracji eucharystycznej, jak i w czasie adoracji.

artykuł z wiara.pl, foto misericors.org

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Trójca święta- wzór wspólnoty:
dla rodzin, parafii, osób konsekrowanych.
Uwielbiajmy Boga w Trójcy Jedynego.

 obraz Trójcy św. Sanktuarium błogosławionej Karoliny Kózkówny w Zabawie

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Maryja jest cudownym echem Boga; kiedy wołamy: "Maryja", Ona odpowiada okrzykiem: "Pan Bóg!". 

Znaleźć Maryję nie oznacza być uwolnionymi od każdego krzyża i cierpienia. Przeciwnie: Maryja daje wszystkim swoim dzieciom kawałeczek drzewa życia, tego drzewa, którym jest Jezusowy krzyż. Jest jak dobra mama, która podając dziecku gorzkie lekarstwo, stara się je osłodzić swoją obecnością...

Maryjo, pierwsza uczennico Jezusa, która w ciszy swego serca znalazłaś łaskę u Boga, a w swoim łonie poczęłaś Zbawiciela, pozwól nam zrozumieć drogę świętości.

(z nowenny Maria Ausiliatrice 2024).

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Geneza: Maryja objawia się włoskiemu jezuicie jako królowa Polski

Już w średniowieczu w na naszych ziemiach żywy był silny kult maryjny, a Matka Boża była traktowana jako szczególna opiekunka Królestwa Polskiego. Jan Długosz nazwał Maryję „Panią świata i naszą”, a maryjna pieśń Bogurodzica od XV wieku pełniła rolę nieoficjalnego hymnu państwowego.
Mało kto wie, że po raz pierwszy Maryja została nazwana wprost Królową Polski w trakcie objawień jakich doświadczył w Neapolu włoski jezuita ojciec Juliusz Mancinelli 14 sierpnia 1608 r. Miał on objawienie, podczas którego Maryja poleciła mu, aby nazwał ją Królową Polski: „A czemu mnie Królową Polski nie zowiesz? Ja to Królestwo wielce umiłowałam i wielkie rzeczy dlań zamierzam, ponieważ osobliwą miłością ku Mnie pałają jego synowie”. Treść tych objawień rozpowszechnił na ziemiach Rzeczypospolitej książę Albrecht Radził, Wielki Kanclerz Litewski.
W czasie najazdu szwedzkiego, 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej, przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej, król Jan Kazimierz złożył uroczyste śluby, zawierające formułę: „Ciebie za patronkę moją i za Królowę państw moich dzisiaj obieram”. W trakcie ślubowania zobowiązywał się szerzyć cześć Maryi, wystarać się u papieża o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, a także zająć się losem chłopów i zaprowadzić w państwie sprawiedliwość społeczną.

Czytaj więcej: Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

"Jednym z przejawów dobroci jest powołanie. Jest ono jakoby naznaczeniem nas dobrocią Ojca Niebieskiego."
O Bogu i człowieku. Rozważania rekolekcyjne, Jedność, Kielce 1999.

                                                                                                                                                                                                                                                                    fot. TemplumChristi.pl

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

"Szczęśliwy jest człowiek, który w swoich cierniach, w swoich mrokach znajdzie drugiego człowieka będącego dla niego Światłem, którym sam żyje, może on pomóc mu również otworzyć się na Światło. Tenże może mu zaimponować drgnieniem serca, które jest jedyne, gdy chodzi o wartość uczucia człowieka związanego z dobrym, z Bogiem."

Homilia Wojciecha Piwowarczyka, _Radość i św. Augustyn Kokoszyce 1968 r.

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

"Powstańmy zatem i wyruszmy jako pielgrzymi nadziei, abyśmy, podobnie jak Maryja ze świętą Elżbietą, mogli nieść orędzie radości, rodzić nowe życie i być budowniczymi braterstwa i pokoju" (ojciec św. Franciszek).

Może teraz usłyszysz w swoim sercu glos wezwania do służenia Panu Bogu w instytucie świeckim?

Kim są świeccy konsekrowani? Instytut świecki to wspólnota osób, które Pan Bóg powołał do życia świeckiego, ale konsekrowanego. Polega ono na całkowitym poświęceniu/oddaniu się Bogu przez życie radami ewangelicznymi, czyli poprzez śluby czystości, ubóstwa i posłu­szeństwa, zgodnie z konstytucjami danego instytutu. Osoby te pozostają w swoim środowi­sku i zachowują dyskrecję co do przynależności do instytutu. Dążą do uświęcenia siebie i innych w środowisku, w którym żyją na co dzień.
Charyzmaty instytutów świeckich są zróżnicowane i ukierunkowane na aktualne potrzeby Kościoła i świata. Świeccy konsekrowani mają szczególną rolę do spełnienia w kontakcie z ludźmi świeckimi, bez barier, które mogą istnieć w odniesieniu do kapłanów czy osób zakonnych.

fot. TemplumChristi.pl

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Ona jest świecką osobą konsekrowaną… Co to znaczy w odniesieniu do realiów instytutu świeckiego? W odniesieniu do naszego instytutu?
Znaczy to, że dana osoba, pozostając w warunkach zwykłego codziennego życia, bez szczególnych znaków zewnętrznych, zdecydowała się na pełną i dozgonną przynależność do Pana Boga, wyrażającą się złożonymi Panu ślubami czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Realizując te śluby, formalnie przyjęte przez Kościół (o tej samej wartości co śluby zakonne), trwa jednak w swym zwyczajnym środowisku – w pracy zawodowej, relacjach rodzinnych i koleżeńskich, w dotychczasowym mieszkaniu, w swojej parafii, bez habitu. Kiedy myślimy o naszym instytucie, dodajemy: taka kobieta należy do nazywanej instytutem świeckim, zatwierdzonej przez Kościół wspólnoty utworzonej w latach II wojny światowej, gromadzącej osoby dyskretnie idących wspólną drogą. Zgodnie z duchowością tej wspólnoty, bez widocznych z zewnątrz deklaracji, nasza członkini stara się swoim codziennym życiem i rozmaitymi zaangażowaniami świadczyć o miłości Chrystusa Króla Wszechświata, który swoje panowanie wyraża służbą każdemu człowiekowi.

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Obudź się!
Zapraszamy do modlitwy o powołania

„…mówię raz jeszcze, tak jak podczas Światowych Dni Młodzieży w Lizbonie: „Rise up! – Powstańcie!”. Obudźmy się ze snu, wyjdźmy z obojętności, otwórzmy kraty więzienia, w którym czasami się zamykaliśmy, aby każdy z nas mógł odkryć swoje powołanie w Kościele i w świecie, i stać się pielgrzymem nadziei i budowniczym pokoju! Bądźmy pasjonatami życia i zaangażujmy się w pełną miłości troskę o tych, którzy nas otaczają i o środowisko, w którym żyjemy. Powtarzam: miejmy odwagę zaangażować się! […]
Ludziom młodym, zwłaszcza tym, którzy czują się oddaleni lub nie ufają Kościołowi, chciałbym powiedzieć: dajcie się zafascynować Jezusowi, kierujcie do Niego wasze ważne pytania poprzez karty Ewangelii, pozwólcie się zaniepokoić Jego obecnością, która zawsze wprowadza nas w zbawienny w kryzys. On szanuje naszą wolność bardziej niż ktokolwiek inny, nie narzuca się, lecz proponuje siebie: pozostawcie Mu przestrzeń, a odnajdziecie swoje szczęście w pójściu za Nim, a jeśli tego od was zażąda, w całkowitym oddaniu się Jemu”.

Ojciec święty Franciszek,
Orędzie na Światowy dzień modlitwy
o powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego 2024

fot. TemplumChristi.pl

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Alleluja, Jezus żyje!

Jeżeli zrozumiemy czas przybliżający nas do dnia Wielkiej Nocy  jako zaproszenie do bycia w Kościele, w bliskości ze Zmartwychwstałym, to wtedy możemy odnaleźć pokój i radość, niezależnie od okoliczności zewnętrznych.

Dokonajmy przejścia od patrzenia na życie przez pryzmat lęku do pewności i zaufania.

Z okazji Świąt Wielkanocnych 2024 r. życzymy wszystkim zaglądającym na naszą stronę wielu łask Bożych w bliskości ze Zmartwychwstałym.

Jezus jest z nami. Alleluja!

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Konferencja z dnia skupienia wspólnoty, którą wygłosił
ks. dr Adam Wilczyński

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Wielki Post to czas pielęgnowania kultury życia
i przebaczenia (Jan Paweł II)

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                         fot. Wambierzyce. Jezus w objęciach Symeona

Drugiego lutego to Dzień Życia Konsekrowanego.
To święto wszystkich osób poświęconych Panu Bogu przez śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa. Życie poświęcone w szczególny sposób Bogu i ludziom poprzez profesję rad ewangelicznych - to także najkrótsze określenie świeckiego życia konsekrowanego.

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Stolica Apostolska dekretem Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ustanowiła Prymasa Kardynała Stefana Wyszyńskiego patronem instytutów świeckich  w Polsce. Dokument został przekazany na ręce Joanny W.,  przewodniczącej Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich przez biskupa Jacka Kicińskiego przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Uroczystość miała miejsce 25 stycznia 2024 roku siedzibie Sekretariatu Episkopatu Polski w Warszawie.

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Z myślą o Niedzieli Słowa Bożego

"Oto zaproszenie Jezusa: Bóg stał się tobie bliski, więc uświadom sobie Jego obecność, uczyń miejsce na Jego Słowo, a zmienisz spojrzenie na swoje życie. Chciałbym też ująć to w następujący sposób: podporządkuj swoje życie Słowu Bożemu. […] Możemy więc, bracia i siostry, zadać sobie pytanie: gdzie moje życie znajduje ukierunkowanie, skąd czerpie orientację? Czy z wielu słów, które słyszę, czy ze Słowa Bożego, które mnie prowadzi i oczyszcza? I które aspekty we mnie wymagają zmiany i nawrócenia?

[...] Nie rezygnujmy ze słowa Bożego. Jest to list miłosny napisany dla nas przez Tego, który zna nas jak nikt inny. Czytając je, słyszymy na nowo Jego głos, widzimy Jego twarz, otrzymujemy Jego Ducha. Słowo przybliża nas do Boga: nie trzymajmy go z dala. Nośmy je zawsze przy sobie, w kieszeniach, w telefonach. Zapewnijmy mu godne miejsce w naszych domach. Umieśćmy Ewangelię w takim miejscu, abyśmy pamiętali o jej codziennym otwieraniu. Może na początku i na końcu dnia. Aby wśród wielu słów, które docierają do naszych uszu, niektóre wersety słowa Bożego dotarły do naszych serc".

Ojciec święty Franciszek

foto.  http://milosierdzie.archibial.pl

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

                                                                                  fot.niedziela.pl

Niech okres Bożego Narodzenia będzie dla nas wszystkich
czasem radości i pokoju.
Niech Boże Dziecię błogosławi nam,
abyśmy, pełni miłości,
dzielili się nią z bliźnimi
w codzienności,
do której Bóg nas pośle w 2024 roku.

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

"W sposób szczególny w tych tygodniach, starannie przygotujmy dom serca, aby był uporządkowany i gościnny. Czujność oznacza bowiem utrzymywanie serca w gotowości. Jest to postawa strażnika, który w nocy nie daje się ogarnąć znużeniu, nie zasypia, ale trwa czuwając w oczekiwaniu na światło, które przyjdzie. Pan jest naszym światłem i dobrze jest przygotować serce na przyjęcie Go modlitwą i ugość Go miłością, są to dwa przygotowania, które, że tak powiem, sprawiając, że czuje się dobrze. W związku z tym mówi się, że święty Marcin z Tours, człowiek modlitwy, po oddaniu połowy swojego płaszcza człowiekowi ubogiemu, śnił o Jezusie odzianym właśnie w tę część płaszcza, którą dał. Oto piękny program na Adwent: spotkać Jezusa, który przychodzi w każdym bracie i siostrze, którzy nas potrzebują i podzielić się z nimi tym, co możemy: wysłuchaniem, czasem, pomocą."
Ojciec święty Franciszek