Nasz charyzmat zakorzeniony jest we wspólnym powołaniu Instytutów Świeckich: oddajemy się Bogu przez modlitwę i realizację rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa w zwykłych warunkach życia świeckiego, które pragniemy kształtować zgodnie z Ewangelią. Związane z ludźmi z naszego otoczenia wspólnotą losu i pracy oraz życzliwością, mamy stać się wśród nich zaczynem życia prawdziwie chrześcijańskiego. Na tym polega nasze apostolstwo.
Nasz Instytut oddaje się w sposób szczególny Chrystusowi Królowi, u Niego szuka światła i siły do rozumienia i pełnienia swego posłannictwa. Wpatrujemy się w Niego, który jako Bóg - Człowiek jest Królem. Przez Niego i dla Niego wszystko zostało stworzone. (por. Kol. 1,16) Jednak panowanie nad światem zdobył także swym ludzkim trudem, cierpieniem i śmiercią. Nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć.
Poznając Go coraz bliżej i starając się Go naśladować chcemy dostrzegać podobieństwo do Niego w każdym człowieku, szukając i ceniąc to, co w nim dobre, szanując indywidualność, obdarzając zaufaniem. Tak jak On został posłany, aby zgromadzić w jedno dzieci Boże (por. J. 11,52) pragniemy być w naszych środowiskach tymi, co łączą, a nie dzielą i tak przez postawą braterską przyczyniać się do budowania Królestwa Bożego.
Chcemy podporządkować wszystko prawu miłości ewangelicznej, wyrażającej się wzajemną służbą. W duchu służby chcemy kształtować wszelką naszą działalność, nie cofając się przed samozaparciem i cierpieniem, mocne wiarą w ostateczne zwycięstwo dobra nad złem. Wrażliwości na potrzeby ludzkie i bezwzględnego zaufania Bogu oraz łasce powołania uczymy się od Matki Bożej i naszej, Służebnicy Pańskiej i Królowej świata, błogosławionej, gdyż zawierzyła Panu.
Naszym charyzmatem jest naśladowanie Chrystusa Króla, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć.
W każdej spotkanej osobie pragniemy dostrzegać Jego obraz, nawet jeśli jest zniekształcony, i rozbudzać to, co w człowieku dobre, dostrzegać jego potrzeby i pomagać je zaspokajać. Chcemy służyć jedności między ludźmi i prawu ewangelicznej miłości. W życiu wśród świata, wartości materialne oceniamy w świetle Ewangelii. Nasze życie opieramy na głębokiej więzi z Chrystusem, którą podtrzymuje i ożywia udział w Eucharystii i modlitwa. Oparciem są także spotkania wspólnoty.
Zasadniczo nie podejmujemy wspólnych dzieł, chociaż niekiedy realizujemy razem konkretne zadania. Zazwyczaj nie mieszkamy razem. Pozostajemy we własnym środowisku rodzinnym, zawodowym, towarzyskim, tam działamy, włączamy się w dobre inicjatywy otoczenia, zapraszamy do współpracy z nami, pomagamy sobie wzajemnie. Wszystko, co życie nam przynosi , uważamy za szansę rozwoju, daną nam przez Boga.
